Mohanprabu (மோகன் பிரபு)

பார்த்ததில் மிகவும் ரசித்தது – 179.

தன் காதலியோடு சேர்ந்து மனைவியை கொலை செய்ய திட்டமிடும் கணவன். ஓரளவு சுமாரா வந்திருந்தா கூட படம் பாக்க நல்லாவே இருக்கும்னு நினைக்கும் படியான கான்சப்ட். கொலைக்கான காறிய காரணம் நமக்கு தேவையே இல்லனாகூட கதையோட வசனங்கள்ல வந்திடும். அவன் காதலி ஒரு பல் மருத்துவர், இவன் ஒரு நல்ல வளமான தொழில் அதிபர். ரொம்ப சாதாரணமான திட்டம். எந்த பெரிய வரலாற்று சம்பவங்கள் கூட ஒரு சின்ன செயல்ல இருந்துதான் ஆரம்பமாகும்னு சொல்லுவாங்கல அப்படி.

இவரு சம்பவம் பண்ண கூடிய நாள்ல அந்த டென்டிஸ்ட்ட அவரோட PA மூலமா அப்பாயிண்ட்மெண்ட் சொல்ல சொல்றது. அங்க அவங்க ரூம்லையே புட் டெலிவரி பண்ற டிரஸ் மாத்தி பேக்யோட ஜன்னல் வழியா கிளம்பி. அந்த கட்டிடத்தோட பின் பக்கம் ஹெல்மெட்யோட இவங்க தயார் பண்ணி வெச்சிருக்கும் நம்பர் ப்ளேட் இல்லாத வண்டில அவரோட வீட்டுக்கு போறது.  புட் டெலிவரி வேஷம் எதுக்குனா அவங்க மட்டும்தா இவங்க ஏரியா செக்யூரிட்டி லெட்ஜர்ல கையேழுத்து போடும் வேலை இருக்காது.

இதுக்கு அப்பறம்தா சுவாரசியமே, அங்க இவரு ரெண்டு துப்பாக்கியோட போய் அவங்க ரெண்டு பேருமே தற்கொலை பண்ணிக்கறது. அதுல இவன் யூஸ் பண்றது டம்மி துப்பாக்கி இதான் கான்செப்ட். ஆனா அவன்   மனைவியை தற்கொலைக்கு எப்படி சம்மதிக்க வெக்கறது. தொழில்ல பயங்கர நஷ்டம். நிறைய கடன். அதுபோக வீட்டில் எல்லா பொருளும் ஜப்தி பண்ண போறாங்க. இந்த இவ்ளோ பொய்ல கொஞ்சம் உண்மையும் வரணும்னு. இவரே வீட்ல இருக்கும் எல்லா பொருளும் மாத்தி புதுசா வேணும்னு ஒரு பெரிய கடையை அணுகி அவங்க இந்த சம்பவம் நடக்கும் தேதி காலையே வந்து பொருளை பூரா எடுத்துட்டு போய்டுவாங்க. (அவர் மனைவியோட மாலை வந்து புது பர்னிச்சர்ஸ் செலக்ட் பண்ணி வாங்கிக்கறோம் அவரையும் கரைக்ட் பண்ணியாச்சு.)    

ஆனா கோர்ட் ஜப்திய நம்பவைக்க அவனே போலியா ஒரு காபி ரெடி பண்ணி அதை அவரோட வீட்டு கதவுல ஒட்டவும் செய்யறாரு. அவங்களுக்கு குழந்தைங்களும் இல்ல. அதால அவங்க மனைவியை கொஞ்சம் சுலபமாவே தற்கொலைக்கு தயார் பண்ணிடறாரு. ஒரே சிக்கல் ஜன்னல் வழியா போய் மனைவியோடு தற்கொலை நாடகம் முடிச்சி சரியா அம்பது நிமிஷத்துல இவர் திரும்ப வந்து பல் மட்டும் ஒரு பத்து நிமிஷம் சுத்தம் பண்ணிட்டா சரியா ஒரு மணிநேரம். அடுத்த பேஷண்ட் உள்ள வர சரியா இருக்கும். இவங்க ஹாஸ்பிட்டல் அதிக பிஸியா இருக்கும் நேரத்துல பண்ணாதான் இங்க இருக்கறவங்க கவனம் இவங்க மேல இருக்காதுனு சரியான திட்டம்.

அதை செயல்படுத்தும் நாள்ல இருந்துதா இந்த கதை ஆரமிக்கும். மேலே சொன்ன காட்சிகள்லா ஒரு பத்து நிமிஷத்துல முடிஞ்சிடும். பெரிய சர்ப்ரைஸ் நம்ம எல்லோருக்குமே இந்த கதைல இருக்கு. நிச்சயம் பார்க்க வேண்டிய படம்தா.

 பார்த்ததில் மிகவும் ரசித்தது – 178

ஹாரர் படங்களோட வெற்றியே அவங்க நம்மை அந்த திகிலோடவே படம் துவக்கத்தில் இருந்து இறுதிவரை வெச்சி இருக்காங்களா அப்படிங்கறது மட்டும்தான். லாஜிக் கதையோட ஓரளவு பொருந்தி வந்தாகூட போதும். இங்க இந்த போஸ்டர்ல மணிக்கட்டோடு பைபரில் செய்யப்பட்ட அந்த கைதான் கதையோட முக்கிய பாத்திரம்.

வீக்எண்ட்ல் நண்பர்கள் ஒன்று கூடும் சந்தோஷ தருணங்களில் அவங்களோட முக்கிய விளையாட்டே இந்த கையை வெச்சிதான். ஒரு டேபிளில் அந்த கையை நிறுத்திவெச்சி எதிரில் அமர்ந்திருக்கும் நபர் இந்த கையோடு அவரோட கையை பொருத்தி சொல்ல வேண்டியது “டாக் டூ மீ” மட்டுமே. பின்னால நடப்பது எல்லாமே அதகளம்தான்.

ஒரு சில நிமிட அந்த எக்ஸ்சைட்மெண்ட்டுகாக வரிசையா அந்த கேங்ல இருக்கும் எல்லோருமே விளையாட போக, இறுதியா கதையோட முக்கிய பாத்திரத்தோட தம்பியை வெச்சி முயற்சி பண்றாங்க. அங்க அடுத்த கட்டத்துக்கு போற கதை கடைசி வரை கொஞ்சம் திகில்லயே நம்மள வெச்சி இருக்காங்க. இதோட முக்கிய விதியே அதிகபட்சம் 90 வினாடிகளுக்கு உள்ள அந்த கையை பிடிச்சி இருக்கறவங்களை விடுவிச்சிடனும் அவ்ளோதான்.

ஏன்னா, அந்த கையை பிடிச்சவங்க அவங்களா தானா அதை விடுவிக்க முடியாது. இந்த வகையறா கதைகள் நம்மை கட்டிபோட பெரிய காரணமே படத்தோட டெக்னிகல் பக்கம்தான். ரொம்ப சரியா எதுமட்டும் வேணுமோ அதுல ஒரு ப்ரேம் கூட அதிகமா இல்லாத எடிட்டிங். அப்பறம் சவுண்ட் டிசைன் பேசும் தோணி அதுக்கான வால்யூம் முதல் பொருட்களோட அசைவுகள் வரை அட்டகாச அவுட்புட் கொடுத்து இருக்காங்க.